Ick seg adieu

• Tekst: Uit Antwerps Liedboek 1537
• Muziek: Naar Een nieu lb. genaemt den Druyventros der amoreusheijt, 1602

1. Ick seg adieu,
wy twee wi moeten sceiden,
tot op een nyeu;
so wil ick troost verbeyden.
Ic late bi u dat herte mijn,
want waer ghi zijt, daer sal ic zijn.
Tsi vruecht oft pijn, (bis)
altoos sal ic u vry eygen zijn.

2. Mijns sins ghequel
dat doet mi dicwils trueren.
Haer liefde rebel
die doet mi therte schueren.
Dat sceiden van u doet mi den noot,
ic blijf gewont, ic segt u bloot,
schoon bloeme minioot, (bis)
u eygen blive ic tot inden doot.

3. Ic dancke u lief,
reyn minnelic lief gepresen,
voor alle grief
so wilt mi doch ghenesen.
Dese niders fel met haer fenijn,
si hebben belet ons blide aenschijn
op dit termijn. (bis)
Altoos sal ic u vry eygen zijn.

4. Mijn hoop, mijn troost,
fortuyne sal noch keeren,
lief, op mi gloost
so sal myn vruecht vermeeren.
Al moet ic derven myn conroot
ende blijven in dit lijden groot,
swaerder dan loot, (bis)
u eygen blijf ic tot inde doot.

5. Adieu, van mi
so zijt ghi nu gescheyden:
een ander met dy
sal hem nu gaen vermeyden.
Coragieus gelijc deverswyn,
een amoreuselijck cranselijn,
puer ist van dijn, (bis)
altijt sal ic u vrij eyghen zijn.

6. Adieu, schoon stadt,
adieu, prieel vol vruechden,
reyn maechdelijck vat,
daer wi tsamen verhuechden!
Gedenct den troost die ghy mi boot,
ghi zijt myn lief die ic noeyt en vloot;
ic segt u bloot: (bis)
u eygen blive ic tot inde doot.